Co nieco o Kościele Zielonoświątkowym.

Kościół Zielonoświątkowy w RP jest kościołem chrześcijańskim, wywodzącym się z nurtu protestanckiego. Nazwa „Zielonoświątkowy” pochodzi od biblijnego wydarzenia  opisanego w drugim rozdziale Dziejów Apostolskich, tj. zesłania Ducha Świętego, które odbyło się w dniu święta Pięćdziesiątnicy, inaczej nazywanego dniem Zielonych Świąt. Dlatego też w doktrynie kościelnej, napełnienie Duchem Świętym oraz przeżywanie pełni darów Ducha Świętego jest jedną z charakterystycznych cech osobistego doświadczenia  członków Kościoła.

Różnice w stosunku do niektórych praktyk religijnych innych Kościołów.

Wierni Kościoła uznają Pismo Święte (Biblię) jako nieomylne i natchnione przez Ducha Świętego, Słowo Boże, które powinno stanowić jedyną normę wiary i życia. Tym samym odrzucają wszelkie formy kultu, które stoją w sprzeczności z przekazem Biblii. 

Przynależność do Kościoła musi być poprzedzona świadomym poddaniem swego życia Panu Jezusowi Chrystusowi, zmianą życiowych priorytetów (upamiętaniem) oraz chrztem wodnym (w świadomym wieku). 

Za jedynego pośrednika pomiędzy Bogiem, a człowiekiem uważany jest Jezus Chrystus. Nie szuka się pośrednictwa lub wstawiennictwa do Boga kogokolwiek z żyjących wcześniej ludzi. 

Nie praktykuje się modlitw za zmarłych, ponieważ modlitwy te nie mają wpływu na stan osób, które fizycznie zmarły. Odrzuca się wszelkie formy kontaktów ze zmarłymi, uważając je za zakazane przez Boga.    

Wieczerza Pańska (nazywana w innych Kościołach komunią) jest traktowana jako pamiątka śmierci Pana Jezusa, i praktykuje się ją pod dwiema postaciami, tj. chleba i wina. Obecność Chrystusa w Wieczerzy jest duchowa, a nie materialna. 

Nabożeństwa kościelne nie odbywają się według stałego schematu liturgicznego. Składają się głównie ze wspólnych modlitw, z uwielbienia Boga poprzez pieśni oraz z kazania o treści biblijnej. Nabożeństwo nie jest mszą (ofiarą), a duchowni nie są kapłanami. 

Spowiedź uszna w Kościele nie jest praktykowana. Grzechy wyznawane są bezpośrednio Bogu oraz ewentualnie osobom, przeciwko którym się zawiniło. O szczerej pokucie ma świadczyć zmieniona postawa człowieka. 

Budynki kościelne nie są świątyniami, a jedynie miejscami zgromadzeń wiernych. Ich wystrój pozbawiony jest obrazów i figur religijnych. Nie uznaje się znaczenia szczególnych miejsc (sanktuariów) kultu Bożego.

Zorganizowanie struktur kościelnych.

Na czele lokalnej społeczności (zboru) stoi pastor z radą starszych. Osoby duchowne nie praktykują celibatu. Kościół stanowi wspólnotę autonomicznych zborów (parafii), skupionych w Okręgach, w których rolę koordynatorów pełnią prezbiterzy okręgowi. Najwyższą władzą Kościoła jest Synod, a władzę zwierzchnią w okresie między synodami sprawuje Naczelna Rada Kościoła z siedzibą w Warszawie. Kościół nie podlega żadnej władzy poza granicami kraju, natomiast współpracuje z różnymi Kościołami, które wywodzą się z nurtu zielonoświątkowego i nie tylko. 

Pastorem zboru Kościoła Zielonoświątkowego w Suwałkach jest brat Krzysztof Hawrus, który też jest prezbiterem okręgowym okręgu północnego. Prezbiterem naczelnym KZ w Polsce jest biskup Marek Kamiński.

 Zwrot „Zielonoświątkowy” mogący występować w nazwach innych Kościołów w kraju i za granicą, nie oznacza jedności organizacyjnej z Kościołem Zielonoświątkowym w RP. Kościół uczestniczy w wielu formach działań ekumenicznych z innymi kościołami chrześcijańskimi.

Wyznanie wiary Kościoła Zielonoświątkowego zamieszczone jest w zakładce „W co wierzymy” Kościół posiada uregulowany stosunek do Państwa w postaci odrębnej ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 254 z późn. zm.).